Sommige mensen ervaren vaker een interne dialoog, terwijl anderen er helemaal geen ervaren. Het hebben van een innerlijke stem is doorgaans geen reden tot bezorgdheid, tenzij deze vaak zelfkritisch is.
Heb je jezelf ooit in je hoofd ‘gehoord’ praten? Als dat zo is, dan heb je een veelvoorkomend fenomeen ervaren dat een interne monoloog wordt genoemd.
Ook wel ‘interne dialoog’, ‘de stem in je hoofd’ of een ‘innerlijke stem’ genoemdinterne monoloogis het resultaat van bepaalde hersenmechanismen die ervoor zorgen dat je jezelf in je hoofd ‘hoort’ praten zonder daadwerkelijk te spreken en geluiden te vormen.
Hoewel een interne monoloog veel voorkomt, ervaart niet iedereen dit. Er is nog veel dat onderzoekers nog moeten ontdekken over waarom sommige mensen vaak een innerlijke stem ‘horen’, en wat deze betekent.
Lees verder om te ontdekken wat er tot nu toe over dit psychologische fenomeen is ontdekt.
Er wordt gedacht dat het vermogen om een interne monoloog te voeren zich tijdens de kindertijd ontwikkelt in wat ‘privéspraak’ wordt genoemd.
Naarmate kinderen taalvaardigheden verwerven, leren ze om intern commentaar te leveren terwijl ze zelfstandig werken of om de beurt tijdens een activiteit werken. Innerlijke stemmen uit de kindertijd kunnen ook de vorm aannemen van denkbeeldige vrienden.
Op volwassen leeftijd blijft dit soort innerlijke spraak het werkgeheugen ondersteunen, samen met andere soorten cognitieve processen. Er wordt gedacht dat een interne monoloog je helpt bij het voltooien van dagelijkse taken, zoals je werk.
Toch ervaart niet iedereen een innerlijke stem. Je hebt misschien innerlijke gedachten, maar dit betekent niet hetzelfde soort innerlijke spraak waarbij je je stem kunt ‘horen’ die ze uitdrukt.
Het is ook mogelijk om zowel een innerlijke stem als innerlijke gedachten te hebben, waarbij je ze met tussenpozen ervaart.
Onderzoekers begrijpen niet helemaal waarom sommige mensen geen innerlijke stem hebben.Eén evaluatie uit 2019 van onderzoeksuggereert een verband tussen de rijping van het dorsale pad en de opkomst van innerlijke spraak bij kinderen.
De dorsale en ventrale stromen zijn taalkanalen in de hersenen. Ze zijn ook betrokken bij auditieve en visuele verwerking. In de kindertijd ontwikkelt de dorsale stroom zich langzamer dan de ventrale stroom. De opkomst van innerlijke spraak wordt beïnvloed door de ontwikkeling van de dorsale stroom.
Het is onduidelijk waarom sommige mensen geen interne monoloog hebben, maar onderzoekers speculeren dat dit onder andere te maken heeft met de manier waarop de dorsale stroom volwassen wordt.
Het niet ‘horen’ van je innerlijke stem betekent echter niet noodzakelijkerwijs dat je geen interne monoloog hebt, omdat sommige mensen er visueel toegang toe hebben in plaats van auditief. Het kan bijvoorbeeld zijn dat u de doe-to-lijstjes in uw hoofd 'ziet', maar uzelf niet kunt 'horen' denken.
Mensen met eenslechthorendheidkunnen hun innerlijke monoloog ervaren via tekens of beelden.
Als je het moeilijk vindt om vrijwillige beelden in je hoofd voor te stellen, heb je misschien wat bekend staat alsAfantasie.
A
Op basis van de antwoorden op de enquête van zelfgerapporteerde afantasieën kan een gebrek aan interne monoloog samengaan met afantasie. De onderzoekers benadrukken de noodzaak van grotere onderzoeken om de overlap tussen de twee te ontwarren.
Er wordt aangenomen dat de interne monoloog gedeeltelijk wordt gecontroleerd door gevolgontlading, een soort hersensignaal. Het helpt je onderscheid te maken tussen verschillende zintuiglijke ervaringen, zoals die intern of extern worden gecreëerd.
Uitvloeisel van ontlading helpt verklaren waarom uw eigen stem op de ene manier klinkt als u hardop spreekt en waarom deze op een opname of voor andere mensen anders kan klinken.
Zelfs als je niet noodzakelijkerwijs een innerlijke stem hoort, ervaart iedereen tot op zekere hoogte een daaruit voortvloeiende ontlading. Het is vooral relevant voor uw gehoorsysteem in de manier waarop u gehoorspraak verwerkt.
Een innerlijke monoloog kan je helpen je eigen stem te horen terwijl je andere externe prikkels annuleert. Het kan u ook helpen uw gedachten te ordenen op momenten dat u niet hardop kunt spreken.
Je kunt jezelf vragen stellen en de antwoorden doornemen als een vorm van probleemoplossing.
Auditieve hallucinaties
Het horen van je eigen innerlijke stem is op zichzelf niet schadelijk. Maar sommige vormen van interne monologen kunnen verband houden met auditieve hallucinaties, waarbij je misschien denkt dat je stemmen hoort die er in werkelijkheid niet zijn.
Auditieve hallucinaties worden soms geassocieerd met bepaalde psychische aandoeningen, zoalsschizofrenieevenals neurologische aandoeningen zoalsZiekte van Parkinson.
Ook je innerlijke stem kan negatieve effecten hebben als je vooral regelmatig zelfkritiek ervaart. Dergelijke negatieve ‘zelfpraat’ kan uw algehele stemming en zelfwaardering beïnvloeden.
- De meest voorkomende vorm van interne monoloog is verbaal – wanneer je in wezen tegen jezelf ‘praat’. U kunt bijvoorbeeld met uzelf praten over kwesties waar u aan denkt, of misschien interne lijstjes maken van dingen die u graag wilt bereiken.
- Innerlijke spraak kan het werkgeheugen helpen ondersteunen. U kunt ook tegen uzelf praten wanneer u een toespraak of presentatie voorbereidt, waarbij u van tevoren in gedachten ‘speelt’ wat u gaat zeggen. Een ander voorbeeld is het herhalen van instructies in je hoofd.
- Een interne monoloog kan ook de vorm aannemen van een gesprek met jezelf. U kunt bijvoorbeeld een gesprek in uw hoofd afspelen terwijl u een probleem probeert op te lossen.
- Interne stemmen kunnen ook de vorm aannemen van liedjes die in je hoofd blijven hangen. Of misschien speel je een favoriete film of podcast in gedachten af. Wanneer u een boek leest, ‘hoort’ u misschien uw eigen stem over de woorden heen.
Als je te horen hebt gekregen dat je te streng voor jezelf bent, kun je overwegen je te concentreren op wat je innerlijke stem je vertelt. Hoewel af en toe zelfkritiek te verwachten is, wordt een consequent kritische innerlijke stem niet als gezond beschouwd.
In tijden van extreme stress kan zich een kritische innerlijke stem ontwikkelen. Het wordt soms ook gezien bij psychische aandoeningen, zoals angst en depressie.
In dergelijke gevallen kan uw geest betrokken rakennegatieve zelfpraatdoor kritiek te leveren op de manier waarop u werkt, sociale contacten onderhoudt, deelneemt aan familiekringen en meer.
Hoewel het stoppen van negatieve zelfpraat niet zo eenvoudig is als het uitzetten van een schakelaar, kun je bewust meer doenpositieve zelfpraatkan helpen kritische gedachten te onderdrukken.
Je kunt bijvoorbeeld gedurende de dag korte zinnetjes tegen jezelf zeggen, zoals: ‘Ik ben het waard, ik doe ertoe’ of ‘Ik kan dit doen.’ Probeer een van deze mantra's (of een van je eigen mantra's) elke keer dat je negatieve zelfpraat begint te horen.
Regelmatige meditatie kan ook helpen bij het beheersen van eenkritische interne monoloog. Een meditatiebeoefenaar kan je leren hoe je negatieve gedachten die je niet goed van pas komen, kunt negeren, terwijl je ook meer balans in je denkpatronen kunt creëren.
Het kan ook helpen om je gevoelens in een dagboek op te schrijven.
In de meeste gevallen is een interne monoloog geen reden tot bezorgdheid. Als u echter voortdurend kritische zelfgedachten ervaart, kunt u overwegen om met een professional in de geestelijke gezondheidszorg te praten.
Een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan technieken zoals cognitieve gedragstherapie (CGT) gebruiken om u te helpen negatieve gedachten om te zetten in positieve.
Maar als u een interne monoloog ervaart die verband houdt met het beschadigen van uzelf, zoek dan onmiddellijk hulp bij een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
Een andere reden tot bezorgdheid kunnen auditieve hallucinaties zijn. Als u vermoedt dat u of een dierbare dit soort hallucinaties ervaart, neem dan contact op met een arts voor een gezondheidsonderzoek.
Hoewel een arts waarschijnlijk medicijnen voorschrijft, zal de exacte behandeling variëren afhankelijk van de onderliggende aandoening die auditieve hallucinaties veroorzaakt.
Een interne monoloog betekent meer dan alleen maar nadenken over je eigen gedachten. Het bestaat uit innerlijke spraak, waarbij je je eigen stem kunt ‘horen’ en zinnen en gesprekken in je geest kunt afspelen.
Dit is een volledig natuurlijk fenomeen. Sommige mensen ervaren het misschien meer dan anderen. Het is ook mogelijk dat je helemaal geen interne monoloog ervaart.
Hoewel het als een natuurlijk proces wordt beschouwd, kunnen sommige vormen van innerlijke spraak aanleiding geven tot bezorgdheid.
Dit geldt vooral als u regelmatig overkritisch bent of als u innerlijke stemmen hoort die zeggen dat u uzelf schade wilt berokkenen. In dergelijke gevallen kunt u het beste contact opnemen met een professional in de geestelijke gezondheidszorg.
